31 Ekim 2011 Pazartesi

Hayattaki ilhamın son bulduğunda

Uzaklara dayanamamaya başlıyorum. Bir panik atak göğsümü daraltıyor işte. Ailemin yanında hıçkırıklarla ağlamaya başlıyorum. Kendimi hiç bu akdar kötü hissetmemiştim. Hayat neden ilhamını benden kestin anlamıyorum? Neden şimdi mutsuz olmamı istiyorsun.
Şimdi sana çok ihtiyacım var. Bütün aldığın hediyeleri sana geri veriyorum, istediğim tek şey, şu an benimle kahve içip sohbet etmen. Ama sadece yanımda olsan da olur. Ama lütfen ol. Uzakta olma. Çünkü sen uzakta olduğun her dakika, ben yeni bir tıbbi hastalığın kollarında kendimi buluyorum. Beni türk hekimlerine emanet etme.
Kalbim çok hızlı çarpıyor. Çevremde olan hiçbir şeye aynı tepkiyi veremiyorum, eskiden verdiğim tepkiyle aynı olanları. Çok değişik oluyorum sorunlar karşıma çıktıkça. Ben şu an sadece yeni bir hayatın altında kalmanın yükümlülüğüyle yürümek istiyorum ama beni eskiye bağlayan şeyler var, kopmaıyorum bir türlü. Saat kaç olmuş. Delirme vaktim gelmiş.

29 Ekim 2011 Cumartesi

Sözüm meclisten dışarı dostlar
Bugünlerde kendimi hıyar gibi hissediyorum
Hani dilim dilim doğrasalar beni
Marmara, Ege, Karadeniz ve hatta Akdeniz cacık olur diyorum